Sunday 23 April 2017

Πνευματικός Ακτιβισμός: Η Ενεργή ΜηΒία

Η ενεργή μηβία δεν είναι παθητικότητα, δεν είναι μοιρολατρία, δεν είναι παραίτηση, δεν είναι μετριοπάθεια, δεν είναι ουδετερότητα, δειλία.
Είναι η προάσπιση του δικαίου με θάρρος ,αποφασιστικότητα, αψηφώντας τον κίνδυνο και χωρίς τη χρήση βίας. Η αδικία δεν θα υποχωρήσει από μόνη της και τα δικαιώματα δεν θα γίνουν σεβαστά από την αυθόρμητη γενναιοδωρία των εξουσιαστών. Χρειάζονται αγώνες, αλλά αγώνες με όπλο τη μηβία. Το σύστημα είναι σαν την Λερναία Ύδρα. Αν του κόψεις ένα κεφάλι θα ξεπεταχτούν δύο ή τρία στη θέση του! 
Μόνο η φωτιά της συνειδητότητας μπορεί να κάψει μόνιμα και ριζικά το κακό που φωλιάζει μέσα στις καρδιές των ανθρώπων.

Είναι πολύ απλοϊκός και επικίνδυνος ο διαχωρισμός των ανθρώπων σε καλούς και κακούς , σε σχέση με το ποιός κρατάει το μαχαίρι… Οι καλοί φτωχοί απέναντι στους κακούς πλούσιους, οι καλοί εργάτες απέναντι στα κακά αφεντικά. Ο καταπιεσμένος του χθες μπορεί κάλλιστα να γίνει ο αυριανός καταπιεστής και αυτός ο κύκλος της βίας και της εκμετάλλευσης να συνεχιστεί επ’ άπειρο… Πάρα πολλά σχετικά παραδείγματα αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Πολλοί χθεσινοί επαναστάτες εύκολα μεταμορφώθηκαν σε βολεμένους αστούς, όταν ήρθαν σε επαφή με την εξουσία και τον πλούτο. 
Οι προλεταριακές επαναστάσεις δεν εξαφάνισαν τις ταξικές διαφορές, αλλά δημιούργησαν νέες.  
Τα ονόματα αλλάζουν αλλά το ίδιο σενάριο επαναλαμβάνεται γιατί οι άνθρωποι παραμένουν ουσιαστικά οι ίδιοι, πλην εξαιρέσεων που δεν αναιρούν  τον κανόνα.   Παλαιότερα οι χίπις υποστήριζαν, αφελέστατα, ότι όταν θα εξαφανιστούν οι γέροι (πάνω από τα τριάντα πέντε) ο κόσμος θα μεταμορφωθεί αυτόματα σε παράδεισο και όλοι θα ζήσουμε ειρηνικά. Πολλές γενιές νέων πέρασαν έκτοτε, αλλά το λυπηρό είναι ότι δεν παρέμειναν νέοι στην καρδιά και το μυαλό. 
Η επαναστατικότητα, δυστυχώς, έχει στις περισσότερες περιπτώσεις ημερομηνία λήξης. Μετά ακολουθούν άλλοι νέοι που δεν διδάσκονται τίποτε από το παρελθόν και θεωρούν ότι αυτοί είναι οι μόνοι σωστοί επαναστάτες, ενώ οι προηγούμενοι ήταν αδύναμοι και δήθεν. Αν δεν κατανοήσουμε σε βάθος την ανθρώπινη ψυχολογία, τα βαθύτερα κίνητρα, τους ασυνείδητους μηχανισμούς και την έλλειψη συνειδητότητας, είμαστε καταδικασμένοι να επαναλαμβάνουμε μονότονα τα ίδια λάθη. 

Αυτό είναι και το κεντρικό μήνυμα του ΦΩΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ. Αλλάζω εγώ και αλλάζω τον κόσμο. Γίνομαι εγώ η αλλαγή που θέλω να δω στην κοινωνία και παράλληλα αγωνίζομαι να μεταδώσω τη φλόγα της αλλαγής και σε άλλους.  
Με βίαια μέσα δεν μπορώ να δημιουργήσω μια ειρηνική κοινωνία. Ακολουθώντας την εντολή «οφθαλμός αντί οφθαλμού», στο τέλος θα ζούμε σε μια κοινωνία τυφλών! Οι υπέρμαχοι της βίας, εκλογικεύοντας την ασυνείδητη προσωπική τους ένταση, προσπαθούν να ταυτίσουν τη μη βία με την συγκαταβατική  μοιρολατρία, με την άδικη ειρήνη. Τίποτα πιο ψευδές ! Η ενεργή μη βία είναι το όπλο των δυνατών, που διακινδυνεύουν την ασφάλειά τους για να υπερασπιστούν πανανθρώπινες αξίες. Είναι λογικό να αγωνίζεσαι για τα δίκαια συντεχνιακά σου συμφέροντα, αλλά είναι ηθικά ανώτερο να αγωνίζεσαι για την αρχή του δικαίου, για το κοινό καλό. 
 
Ο μη βίαιος δεν είναι υπέρμαχος της ειρήνης που σκεπάζει τις διακρίσεις, τη διαφθορά, την εκμετάλλευση και την κρατική βία. Ο ίδιος ο Μέγας Ειρηνοποιός δήλωσε : « Μη νομίσετε ότι ήρθα να βάλω ειρήνη πάνω στη γη. Δεν ήρθα να βάλω ειρήνη αλλά μάχαιρα». Φυσικά με τη λέξη «μάχαιρα» δεν εννοούσε τις σφαγές, αλλά τη διάκριση ανάμεσα στο πραγματικό και το ψεύτικο. Η ειρήνη που προσπαθεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα είναι βία!  Χωρίς δικαιοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει αληθινή και βιώσιμη ειρήνη.  Ο μη βίαιος πνευματικός ακτιβιστής αγωνίζεται για να διορθώσει τα κακώς κείμενα και αυτός ο αγώνας δεν είναι καθόλου εύκολος. Αυτό που τον διακρίνει από έναν  κοινό επαναστάτη είναι τα μέσα και όχι τόσο ο σκοπός. Κάθε επανάσταση αποσκοπεί στην εγκαθίδρυση μιας καλύτερης τάξης και στην αποκατάσταση του δικαίου, αλλά τα μέσα δεν αγιάζονται από το σκοπό!

Οι βίαιοι επαναστάτες προσπαθούν να σπάσουν το μονοπώλιο της κρατικής βίας, αλλά σ’ αυτό το επίπεδο τα δικά τους όπλα είναι πολύ αδύναμα και οι ταξιαρχίες τους ολιγάριθμες… Οι μεγάλες εξεγέρσεις στηρίχτηκαν σε μαζικές κινητοποιήσεις που εξέφραζαν την πλειοψηφία  του λαού. Το αντάρτικο των πόλεων , στις δυτικές τουλάχιστον κοινωνίες, εκφράζει τη φιλοσοφία πολύ μικρών και περιθωριακών ομάδων ,κυρίως νέων ατόμων, που πολεμούν το σύστημα, όπως ο Δον Κιχώτης τους ανεμόμυλους. Οι δολοφονίες, οι ανατινάξεις , οι εμπρησμοί και οι βανδαλισμοί σε καμία περίπτωση δεν συσπειρώνουν τους αδικημένους, ενώ αντίθετα προκαλούν την αποστροφή τους. Έτσι περιθωριοποιημένοι, οι οπαδοί της βίας, οδηγούνται μοιραία στην αυτοκαταστροφή, ενώ ενισχύουν την νομιμοποίηση των δυνάμεων καταστολής. 
 
Η βία του κράτους και η βία των τρομοκρατών συνθέτουν ένα τέλειο και αυτοτροφοδοτούμενο ζευγάρι. Η μηβία, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται αδύναμη και αναποτελεσματική σε σχέση με την εντυπωσιακή ισχύ των όπλων, αλλά αυτό είναι φυσικό επακόλουθο της μη ορθής χρήσης της. Για να έχει δύναμη ένα κίνημα μηβίας οφείλει να αποκτήσει μαζικότητα, οργάνωση και γνώση των βασικών κανόνων δράσης. 
Αυτός είναι και ο κύριος σκοπός του παρόντος εγχειριδίου: να προσφέρει την θεωρητική βάση και τα πρακτικά μέσα που χρειάζονται στην οργάνωση ενός μεγάλου, μηβίαιου κινήματος αλλαγής. Η συνειδησιακή αλλαγή και η πνευματική καλλιέργεια είναι το γόνιμο έδαφος που μπορεί να δεχτεί τους σπόρους της Ευτοπίας. Δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι αυτή η ωρίμανση θα γίνει πολύ γρήγορα, αλλά, από την άλλη, όλες οι βίαιες και απότομες αλλαγές απέτυχαν γιατί ο κόσμος ήταν απροετοίμαστος και δεν υπήρχε ένα πραγματικά εναλλακτικό και λειτουργικό σχέδιο.

Υ.Γ. απόσπασμα από το υπό έκδοση "Εγχειρίδιο του Πνευματικού Ακτιβιστή"
του Ιωάννη Αυγουστάτου. Πηγή: fossedrasi.gr

No comments:

Post a Comment

Ένα βιβλίο του Δημήτρη Μαμάκου - 4η έκδοση

  Η ιστορία κάποιου που άφησε την πόλη, την καριέρα και τους αγαπημένους του, για ν’ αναζητήσει τη ζωή. Η καταγραφή του οδοιπορικού του από...